Een engel van confetti

een zuchtje wind ook onder
een tot strak blauw schoon
geblazen hemel is voldoende
om de engel te transformeren tot
enkele schaamteloze hoopjes papier

boven in mijn rug juist onder mijn
schouderbladen voel ik ze groeien
aanzetten die nu nog een soort
van schubben zijn maar weldra
uitgroeien tot stevige ferme vleugels

ik sluit mijn ogen en spring heel even
kort en snel komen mijn voeten
van de grond, ik wiek met mijn ellebogen

knijp mijn ogen steviger dicht
zet me een derde keer af en laat
de aarde onder mijn voeten verdwijnen